Babin

Włoskie środowisko biblioteczne rozpoczęło eksperymentowanie z blogami w 2005 r. W artykule przedstawiono wyniki badania przeprowadzonego między grudniem 2009 a lutym 2010 r. i mającego na celu określenie aktualnego stanu bibliotecznej blogosfery we Włoszech oraz sprawdzenie jak szybko biblioteki utrzymujące ten kanał komunikacji z użytkownikami reagują na przesyłane drogą elektroniczną prośby o proste informacje.

W pierwszej fazie badania zidentyfikowano 82 biblioteczne blogi 80 instytucji (podzielono je na 4 grupy: bibliotek szkolnych, akademickich, publicznych i innych), w drugiej przeanalizowano charakterystykę tych serwisów (rok założenia, status aktywności, oprogramowanie, oznaczenie odpowiedzialności, dostępność udogodnień takich jak wyszukiwarka, kategorie pomocne w przeglądaniu zawartości, archiwa, listy linków, możliwość dodawania treści przez użytkowników i zamieszczania komentarzy, możliwość uzyskiwania informacji drogą elektroniczną itp.), w trzeciej – czy placówki prowadzące blogi (i udostępniające adres e-mail) szybciej udzielają odpowiedzi na zapytania użytkowników przesyłane pocztą elektroniczną.

Z zebranych danych wynika, że mimo nagłaśniania tematyki związanej z blogami i serwisami 2.0 we włoskich czasopismach bibliotekoznawczych, blogowanie nadal nie stało popularnym zajęciem włoskich bibliotekarzy (82 blogi na ok. 16 000 bibliotek), trudno też uznać przeanalizowane strony za w pełni dynamiczne i interaktywne narzędzia, spełniające wymogi sieci 2.0. Okazało się, że większość z nich jest aktualizowana sporadycznie, zawiera niewielką liczbę postów, i jeszcze mniejszą liczbę komentarzy użytkowników, a duża część z nich nie udostępnia nawet podstawowych danych identyfikacyjnych oraz linków do stron macierzystych instytucji. Wykorzystywanie, w większości przypadków, komercyjnych platform nie gwarantuje też stabilności i trwałości tych serwisów. Porównując uzyskane wyniki z rezultatami badań bibliotecznych stron www z lat 2006 i 2007, stwierdzono, że biblioteki prowadzące blogi (początek 2010 r.) reagują nieco szybciej niż pozostałe na pytania użytkowników, czas odpowiedzi na e-maile w tych placówkach jest jednak nadal zbyt długi (w 13% przypadków – ponad 2 dni robocze, 17% w ogóle nie odpowiedziało na testowe maile, 7,5% nie upublicznia żadnego adresu poczty elektronicznej). Wdrożenie sieci 2.0 we włoskich bibliotekach można więc uznać obecnie za bardziej deklaratywne niż realne, co więcej, nie można jeszcze mówić o pełnym i odpowiednim rozpowszechnieniu i wykorzystywaniu w tych placówkach cyfrowych narzędzi 0.0, takich jak e-mail.