Biblioteka Narodowa używa na swojej stronie plików cookies. Brak zmiany ustawień przeglądarki oznacza zgodę na ich użycie. [zamknij]

Biblioteki narodowe i współpraca regionalna: ramy dla bibliotek ECO

Autor: Małgorzata Waleszko,

Kategorie: Biblioteki jako kolekcje, Zarządzanie, Branża, zawód i edukacja

Tagi: , , , , , , ,

Możliwość komentowania Biblioteki narodowe i współpraca regionalna: ramy dla bibliotek ECO została wyłączona

W wielu częściach świata, współpraca regionalna jest istotnym czynnikiem sprzyjającym realizacji wielu strategicznych celów i zadań oraz rozwojowi danego obszaru, zwłaszcza w przypadku krajów o podobnych uwarunkowaniach gospodarczych i misji kulturowej. W artykule omówiono historię Economic Cooperation Organization (ECO) – międzypaństwowej Organizacji Współpracy Gospodarczej zrzeszającej kraje Bliskiego Wschodu i Azji Środkowej, czyli jednego z najbardziej jednorodnych kulturowo rejonów świata, dzielącego wspólną historię, dziedzictwo piśmiennicze, zabytki najstarszych światowych cywilizacji oraz wyznawane wartości. Następnie przeanalizowano możliwości społecznej i kulturowej integracji regionu, rolę bibliotek narodowych z państw ECO w zacieśnianiu regionalnych i międzynarodowych więzi, przedyskutowano również czynniki utrudniające i ułatwiające podejmowanie wspólnych działań oraz pożądane ramy współpracy narodowych instytucji kultury.

ECO została powołana do życia w 1985 roku i skupia obecnie 10 państw: Afganistan, Azerbeidżan, Iran, Kazachstan, Kirgistan, Pakistan, Tadżykistan, Turcję, Turkmenistan i Uzbekistan. Założeniem twórców tej inicjatywy było wykorzystanie historycznych więzi łączących te kraje oraz położenia geograficznego w celu wzmocnienia ich pozycji, zwiększenia wymiany handlowej i poprawy warunków inwestycyjnych. W 2007 r., na pierwszym spotkaniu dyrektorów bibliotek narodowych ECO, zadecydowano o utworzeniu ECO Federation of Libraries and Archives (EFLA) — Federacji Bibliotek i Archiwów ECO, mającej pracować na rzecz ochrony i udostępniania regionalnej spuścizny intelektualnej i zabytków kultury oraz promocji działalności naukowej, edukacyjnej i kulturowej w 5 wymiarach: stworzenia wspólnej bazy informacyjnej, gromadzenia zbiorów, ich konserwacji, restauracji i trwałego zachowania, opracowania standardów i organizacji zasobów oraz rozwoju edukacji bibliotecznej i badań. Mimo ambitnych założeń, współpraca między bibliotekami i archiwami ECO nie jest zbyt aktywna, nie udało się też zrealizować dużej części zobowiązań podjętych na kolejnych sesjach EFLA (takich jak dostarczenie do wspólnej bazy 100 cyfrowych kopii rękopisów ze zbiorów każdej z instytucji członkowskich, czy przesłanie katalogów rękopisów w celu ich przetłumaczenia na perski, turecki i rosyjski).

Aby określić możliwe przyczyny takiego stanu rzeczy, autorzy opracowali ankietę skierowaną do ekspertów z bibliotek narodowych oraz osób zaangażowanych w ich współpracę (30 respondentów z 8 instytucji), przeanalizowali również związane z nią dokumenty i przeprowadzili nieformalne wywiady z uczestnikami sesji EFLA. Ze zgromadzonych przez nich danych wynika, że do głównych barier utrudniających regionalną kooperację zaliczono brak stabilności na wyższych stanowiskach kierowniczych, brak stałej komunikacji, brak wspólnych protokołów i norm, brak planowania oraz centralnej organizacji koordynującej wspólne działania oraz biurokracje. Za czynniki sprzyjające aktywnej współpracy bibliotek uznano bliskość geograficzną, wspólną historię i dziedzictwo, wspólne zasoby, wspólnotę religijną, aspekty kulturowe, znaczenie informacji i wiedzy dla rozwoju regionu, wymagania międzynarodowych systemów oraz wymogi polityczne i związane z bezpieczeństwem. Zaproponowano następnie stworzenie wspólnego centrum informacyjnego z siedzibą w Iranie, mającego koordynować realizację przyjętych planów oraz konceptualny i operacyjny model współpracy bibliotek ECO, prowadzonej pod jego nadzorem. Przedstawiono także rekomendacje dotyczące jego strategicznych celów i warunków potrzebnych do ich osiągnięcia.

Komentarze wyłączone.