Babin

ArCEs to projekt budowy cyfrowego repozytorium archiwalnych dokumentów z końca XIX i początku XX w., dotyczących włoskich ekspedycji badawczych w północnej i wschodniej Afryce oraz byłych włoskich koloniach na tym kontynencie. Jego celem jest zabezpieczenie, skatalogowanie i udostępnienie online cennych i rzadkich materiałów (historycznej kartografii, fotografii, szkiców i notatek, prac naukowych, słowników geograficznych itp.) rozproszonych po różnych prywatnych i publicznych kolekcjach oraz stworzenie przyjaznego użytkownikom narzędzia do lokalizowania, przeglądania i analizy rzadkich dokumentów kartograficznych. System informatyczny ArCEs, bazujący na standardzie metadanych Dublin Core ma być współoperatywny z innymi systemami tego typu, pozwalać na integrację różnego typu zasobów cyfrowych i zapewniać złożone, znormalizowane indeksowanie oraz zaawansowane wyszukiwanie i przeglądanie, zgodnie ze stosowanymi obecnie standardami. Geolokalizacja zbiorów ArCEs w środowisku GIS umożliwi też wyświetlanie wyników wyszukiwania w aplikacji Google Earth.

ArCEs jest tworzony i rozwijany przez Instytut Geografii Stosowanej Uniwersytetu Florencji (UNIFI), dzięki dofinansowaniu z unijnych funduszy strukturalnych (lata 2007-2013) i ze środków władz regionu Toskania. Jego realizację zaplanowano na dwa lata; w ich trakcie założono udostępnienie strony archiwum (pierwotny termin: grudzień 2012), rozbudowę bazy ArCEs (stopniowe dodawanie nowych zasobów historycznych i danych geograficznych), integrację systemu z innymi, wielodyscyplinarnymi projektami (m.in. SIGEC i innymi inicjatywami włoskiego Ministerstwa Kultury) i zdobywanie funduszy na dalszą działalność w ramach tego programu.

W artykule przedstawiono podobne zagraniczne projekty budowy cyfrowych bibliotek historycznych zasobów kartograficznych i rozwoju technologii prezentacji i wyszukiwania tego typu danych online (m.in. zasoby internetowe Biblioteki Narodowej Szkocji, brytyjski portal Old Maps Online, europejska inicjatywa DIGMAP – Discovering our Past World with Digitised Maps), oraz włoskie zasoby kartograficzne online i bazy dynamicznych map wzbogaconych o dane geoprzestrzenne. Omówiono również poszczególne etapy realizacji ArCEs, w tym proces doboru dokumentów (oraz archiwa, z których pochodzą), procesy digitalizacji, georeferencji (por. http://babin.bn.org.pl/?p=1649) i tworzenia metadanych oraz wykorzystane w ich trakcie technologie, procedury i standardy. Opisano także projekt i budowę aplikacji WebGis oraz architekturę bazy i interfejsu ArCEs, jego funkcjonalność i przyjęte w trakcie prowadzonych prac rozwiązania.

Wg autorek, ArCEs zapewni łatwy dostęp do dotychczas w większości nieznanych szerszemu odbiorcy historycznych dokumentów oraz danych geograficznych i kartograficznych, które mogą służyć zarówno jako źródła informacji, jak i przedmiot badań. Wykorzystane przy realizacji tego projektu metody i techniki będą tez przydatne w odniesieniu do innych typów dokumentów, dzięki zastosowaniu przy budowie systemu standardowych metodologii gromadzenia danych.