Biblioteka Narodowa używa na swojej stronie plików cookies. Brak zmiany ustawień przeglądarki oznacza zgodę na ich użycie. [zamknij]

Zawodowy rozwój 2.0 dla bibliotekarzy: tworzenie osobistej sieci kształcenia online

Autor: Małgorzata Waleszko,

Kategorie: Źródła informacji, Branża, zawód i edukacja

Tagi: , , , , , ,

Możliwość komentowania Zawodowy rozwój 2.0 dla bibliotekarzy: tworzenie osobistej sieci kształcenia online została wyłączona

Bibliotekoznawstwo i informacja naukowa (BIN) to stale ewoluujące i poszerzające swój zakres dziedziny, co obliguje specjalistów bibliotecznych do szukania możliwości ciągłego dokształcania się i zdobywania nowych kompetencji zawodowych, by móc dotrzymać kroku nie tylko szybko rozwijającej się technologii ale też coraz bardziej złożonym potrzebom informacyjnym swoich użytkowników – dyplom BIN staje się w obecnych czasach nie końcem nauki, lecz dopiero początkiem edukacji bibliotekarza. W artykule podjęto próbę opisania zmieniającego się charakteru BIN i zmian dotyczących roli nauczania tej dyscypliny, przedstawiono również możliwości poszerzania wiedzy i podnoszenia specjalistycznych kwalifikacji przy pomocy narzędzi i technologii sieci 2.0.

Poruszono m.in. kwestie roli komunikacji online w świadczeniu usług bibliotecznych i kształceniu specjalistów BIN, braku obligatoryjnych wymogów ustawicznego kształcenia zawodowego bibliotekarzy i związanego z tym braku (poza rekomendacjami IFLA czy krajowych stowarzyszeń bibliotekarskich) oficjalnych krajowych standardów i mierników kontroli jakości tego typu edukacji, a także zmiany kultury uczenia się związane z rozwojem elektronicznych mediów i technologii. Podkreślono również rolę społecznych interakcji w procesie nauki.

Szybki rozwój sieci 2.0 i rosnąca popularność programów e-learningowych sprawiają, że coraz więcej bibliotekarzy zaczyna uzupełniać lub nawet zastępować instytucjonalne szkolenia i kursy dokształcające narzędziami online typu blogi, wiki czy sieci społecznościowe. Atrakcyjność tych aplikacji polega w dużej mierze na tym, że są darmowe, nie wymagają rezerwowania na naukę stałych terminów i umożliwiają nawiązywanie wzajemnych kontaktów i tworzenie współedukujących się społeczności, dzielących się doświadczeniami i specjalistyczną wiedzą i wspierających stały rozwój zawodowy.

Narzędzia te stanowią wg autorki naturalne poszerzenie formalnego trybu kształcenia ustawicznego bibliotekarzy. Przedstawia w tekście ich zalety oraz ograniczenia, omawia również specyfikę wirtualnych środowisk uczenia się i przykłady wykorzystywania różnego typu aplikacji 2.0 do tworzenia samodzielnie edukujących się społeczności BIN, które, bazując na pojęciach kolektywnej wiedzy i społeczności praktyków (ang. community of practice) E. Wengera, nazywa osobistymi sieciami kształcenia.

Komentarze wyłączone.