Babin

MOOC (Massive Open Online Courses), czyli masowe (prowadzone dla bardzo dużej liczby uczestników) otwarte kursy internetowe, to koncepcja budząca coraz większe zainteresowanie na rynku internetowej edukacji i na tyle głośny medialnie temat, że rok 2012 został nazwany przez dziennikarza The New York Times „Rokiem MOOC”. Model ten zaczyna też być postrzegany jako środek zaradczy przeciw rosnącym kosztom i ograniczeniom tradycyjnej edukacji akademickiej. Zajęcia MOOC prowadzone są zazwyczaj przez ekspertów z elitarnych uczelni, a cechy charakterystyczne takich programów to unikalne metody pedagogiczne, wysokie standardy akademickie i nieograniczona liczba słuchaczy. Jak na razie żadna z większych uczelni nie honoruje wykształcenia zdobywanego w ramach tego typu kursów, jednak eksperci przewidują ich stopniową integrację z programami zajęć szkół wyższych. W artykule przeanalizowano fenomen MOOC i rozwój takich inicjatyw, identyfikując te ich aspekty, które mogą być istotne dla bibliotekarzy akademickich.

Autor omawia m.in. w jaki sposób uniwersytety angażują się w tworzenie i autoryzowanie MOOC, przedstawia też głównych dostawców takich platform edukacyjnych (m.in. edX – wspólna inicjatywa uczelni Harvard i MIT, Udacity – program tworzony przez profesorów Uniwersytetu Stanforda i komercyjny projekt Coursera) i analizuje sposób wykorzystywania w programach MOOC zasobów informacyjnych. Następnie dokonuje ewaluacji obecnych modeli usług bibliotecznych w edukacji zdalnej, wskazując, te ich elementy, które mogłyby służyć do wspierania otwartych programów kształcenia online, oraz wyzwania dla bibliotek związane z szybką ekspansją projektów e-learningowych i integracją MOOC z bibliotecznymi serwisami.