Babin

Roboty z funkcją teleobecności, czyli zdalnej obecności (ang. telepresence robots –TR) to zdalnie sterowane, mobilne urządzenia wyposażone w monitor, kamerę, łącze internetowe, mikrofon i czujniki. Umożliwiają one kontakt, w czasie rzeczywistym, z osobami w odległych lokalizacjach oraz przebywanie w wielu miejscach jednocześnie, bądź zwiedzanie różnych obiektów, bez potrzeby podróżowania i przy zachowaniu wrażenia bezpośrednich, osobistych interakcji. Technologie te można wdrażać w bibliotekarstwie w rożnych celach, zwłaszcza – jako metodę komunikacji łączącą cechy wideokonferencji i kontaktów twarzą w twarz. W artykule omówiono eksperymentalny projekt realizowany w bibliotece Western Michigan University (WMU), we współpracy z pracownią Communications and Social Robotics Lab tej uczelni, analizujący reakcje studentów na obecność TR w budynku bibliotecznym. Badanie obejmowało również analizę przydatności TR przy realizacji różnego typu zadań związanych ze świadczeniem usług dla użytkowników oraz stosunku pracowników do tej nieznanej im wcześniej technologii przed i po jednodniowym szkoleniu.

Coraz większa popularność technologii bezprzewodowych, wykorzystujących jako medium transmisyjne fale radiowe, oraz rosnący popyt na dane przekazywane tą drogą komunikacji powodują problemy związane z przepełnieniem spektrum radiowego. Odpowiedzią na ograniczenia tego typu rozwiązań może być wynaleziona w 2011 r. technologia Li-Fi (Light Fidelity), będąca nową formą optycznej komunikacji bezprzewodowej. Bazuje ona na transmisji wykorzystującej część widma światła widzialnego, czyli fal elektromagnetycznych i jest ponad 100 razy szybsza niż Wi-Fi. Mówiąc w uproszczeniu, wykorzystuje do przekazywania informacji bardzo szybko migające diody i fotoreceptory, pozwalając (potencjalnie) każdej osobie, będącej w zasięgu powszechnie dostępnych źródeł oświetlenia, na połączenie z Internetem. Może więc stanowić dobre uzupełnienie istniejących sieci bezprzewodowych.

Hangouts to bezpłatna aplikacja sieciowa Google+ pozwalająca użytkownikom na inicjowanie i prowadzenie konferencji wideo online, nadawanie ich z wykorzystaniem opcji Hangouts On Air oraz automatyczne archiwizowanie w formie nagrań na własnych kontach na portalach Google+ i YouTube. Platforma ta udostępnia przestrzeń zarówno dla nieformalnych interakcji w grupach znajomych, jak i prowadzenia bardziej formalnych spotkań i konwersacji. Wszechstronność, otwartość i przystępność Hangouts może być przydatna dla bibliotek, autor postanowił więc zaprezentować potencjalne zastosowania tej technologii w środowisku bibliotecznym oraz proces jej uruchamiania i wykorzystywania, na przykładzie pozytywnych doświadczeń związanych z jej wdrożeniem przez komitet doradczy ds. technologii (Program Advisory Committee – PAC) południowo-wschodniego i atlantyckiego regionu Narodowej Sieci Bibliotek Medycznych (National Network of Libraries of Medicine) w Stanach Zjednoczonych.

Popularność technologii 2,0 sprawiła, że są powszechnie wykorzystywane w bibliotekach jako narzędzia komunikacyjno-marketingowe, coraz więcej bibliotekarzy używa ich też do kontaktów ze współpracownikami, w literaturze przedmiotu znaleźć można jednak niewiele prac analizujących wpływ mediów społecznościowych na relacje w tej grupie zawodowej. W artykule przybliżono poglądy bibliotekarzy na wykorzystywanie serwisów społecznościowych w pracy, zebrane w trakcie badania mającego na celu ustalenie ich praktyk w tym zakresie.

Powszechny dostęp obywateli do Internetu warunkowany jest dostępnością odpowiedniej infrastruktury technicznej, należącej w większości do prywatnych, nastawionych na zysk korporacji. Zarabiają one najwięcej dzięki instalowaniu łączy internetowych w dużych skupiskach ludzkich, na terenach zamożnych i zurbanizowanych, priorytet nadawany jest więc inwestycjom właśnie w takich rejonach. Z tego względu, na całym świecie istnieją duże dysproporcje między obszarami miejskimi i wiejskimi oraz między państwami wysoko uprzemysłowionymi a krajami rozwijającymi się, w zakresie dystrybucji najnowszych technologii. Brak zaangażowania władz w niwelowanie tych różnic prowadzi do pogłębiania podziału cyfrowego, jednak interwencje narodowych rządów w sektor komunikacyjny stygmatyzowane są jako próby powrotu do idei centralnie sterowanej gospodarki i marnowanie publicznych pieniędzy. Mimo podobnej krytyki, w ramach rządowej strategii i zakrojonych na dużą skalę rządowych inwestycji, w Australii powołano do życia projekt National Broadband Network (NBN) – Narodowej Sieci Szerokopasmowej, którego celem jest podpięcie wszystkich australijskich gospodarstw domowych oraz firm do łączy o dużej przepustowości, zapewnienie wszystkim mieszkańcom uniwersalnego i równego dostępu do przepływu informacji i przemianę Australii do 2020 r. w jedną z 5 najlepiej rozwiniętych gospodarek cyfrowych świata.

Biblioteka Narodowa Czech od 2002 roku kieruje wirtualną biblioteczną służbą informacyjną „Spytaj bibliotekę” (SB) (portal: www.ptejteseknihovny.cz), w ramach której współpracuje 68 bibliotek , a ponad sto ma na swoich stronach www logo tej usługi. Użytkownik zamieszcza pytanie w specjalnym formularzu na stronie SB, może też śledzić drogę pytania, odpowiedzi i oraz uzyskać aktualne informacje na temat oferty SB.

Wg danych Internet Word Stats, Azja przoduje na świecie pod względem liczby użytkowników Internetu – mieszkańcy tego kontynentu stanowią 44% całej światowej populacji internautów. W artykule przedstawiono wyniki badania sprawdzającego zakres sieciowych usług świadczonych tej grupie przez azjatyckie biblioteki narodowe (BN). Przeanalizowano w tym celu zawartość stron 23 narodowych książnic państw Azji, dostępnych w języku angielskim i udostępniających serwisy online przeznaczone dla posługujących się nim osób. Omówiono też wyniki podobnych badań dotyczących BN z innych regionów.

Przedstawiono doświadczenia z udostępnianiem usług informacyjnych (w szczególności katalogu online) użytkownikom wykorzystującym urządzenia mobilne (smartfony, tablety itp.) w Bibliotece Community College hrabstwa Buck w Pennsylwanii. Ponieważ okazało się, że materiały informacyjne oferowane przez bibliotekę na własnej platformie internetowej LibGuides (zob. babin.bn.org.pl/?p=276) i na YouTube oraz usługi świadczone za pośrednictwem własnej aplikacji Embedded eBrarian cieszą się dużym powodzeniem, zadecydowano, by opracować podobny funkcjonalnie system dla urządzeń mobilnych.

Na podstawie przeglądu literatury z kilku dyscyplin nauki, omówiono wykorzystanie koncepcji wirtualnych przestrzeni w kontekstach edukacyjnych, przedstawiono też obecny stan badań poświęconych wpływowi dwu- i trójwymiarowych wirtualnych przestrzeni edukacyjnych (VLE, MUVE itp.) na efekty uczenia się oraz zarysowano najciekawsze obszary badawcze dla przyszłych projektów tego typu.

QR Code (skrót od ang. Quick Response) to kwadratowy, dwuwymiarowy kod kreskowy, pozwalający na zakodowanie znacznie większej liczby znaków niż w tradycyjnych, linearnych kodach kreskowych, na 10-krotnie mniejszej powierzchni. Kody takie, z najróżniejszego typu zaszyfrowanymi informacjami, mogą być odczytywane m.in. przez telefony komórkowe z wbudowanymi aparatami, odpowiednim oprogramowaniem i zainstalowanym czytnikiem. Są wykorzystywane głównie w handlu, systemach logistycznych, przy kontroli produkcji i transakcjach finansowych, można też dzięki nim w prosty sposób korzystać z zasobów internetowych (zeskanowany kod QR odsyła użytkownika do określonego adresu URL). Również biblioteki zaczęły wdrażać tę nienową już, ale znajdującą coraz to nowe zastosowania technologię na potrzeby różnego typu działań i operacji. W artykule, odwołując się do przykładów bibliotek akademickich ze Stanów Zjednoczonych, przedstawiono, w jaki sposób w instytucjach tych korzysta się obecnie z tej metody komunikacji (por. babin.bn.org.pl/?p=500).