Babin

Biblioteki szkół wyższych nie stanowią obecnie dla środowisk akademickich i naukowych jedynego punktu dostępu do informacji. Aby pozyskiwać nowych klientów i zwiększyć świadomość bieżących użytkowników na temat dostępnych zasobów i usług, placówki te muszą więc szukać różnych sposobów promocji zakresu i wartości własnej oferty, na tyle skutecznych, by była ona dobrze rozpoznawalna i konkurencyjna wobec innych serwisów informacyjnych. W artykule przedstawiono wyniki jakościowego badania sprawdzającego opinie australijskich bibliotekarzy akademickich na temat metod popularyzacji bibliotecznych zasobów i usług oraz czynniki mające wpływ na postrzeganie efektywności wykorzystywanych technik.

Biblioteki akademickie mogą podnosić wartość swoich nadrzędnych instytucji przez wspieranie całego cyklu życiowego prowadzonych w nich badań, coraz więcej tych placówek zaczyna też oferować różnego typu usługi zarządzania danymi badawczymi (ang. Research Data Management – RDM), począwszy od pomagania przy tworzeniu planów zarządzania danymi po przygotowywanie i zachowywanie danych do archiwizacji w cyfrowych repozytoriach. Z sondażu przeprowadzonego w Australii w 2011 r. wynika, że w tym czasie ponad połowa z 39 australijskich bibliotek szkół wyższych była zaangażowana w asystowanie własnej uczelni w prowadzeniu e-badań, a wyniki późniejszej ankiety z r. 2013, porównującej 140 instytucji akademickich z Wielkiej Brytanii, Irlandii, Australii i Nowej Zelandii wskazywały, że australijskie biblioteki mają najwyższe wskaźniki zaangażowania w 6 z 9 obszarów RDM. W artykule opisano ewolucję i przyszłe kierunki rozwoju polityki zarządzania danymi pochodzącymi z badań, infrastruktury badawczej, kompetencji personelu i usług doradczych w jednej z państwowych uczelni w Brisbane – Uniwersytecie Griffitha, koncentrując się na roli bibliotekarzy opracowywaniu i wspieraniu serwisów RDM. Celem autorów było przedstawienie przykładów nadzorowanych i wspomaganych przez bibliotekę działań oraz zapewnienie krytycznej perspektywy, przez porównanie dobrych praktyk z tymi, których efekty były mniej zadowalające niż oczekiwano.

Czytanie poza szkołą pomaga kształtować u dzieci umiejętność rozpoznawania słów i kompetencje językowe, a opanowanie podstaw czytania we wczesnym wieku warunkuje dalsze szkolne sukcesy. Badania wskazują również na pozytywny wpływ bibliotek na rozwój dziecięcych zainteresowań, nawyków czytelniczych i na wyniki w nauce, oraz na zależność między dostępnością poza szkołą zróżnicowanych i uznawanych przez dzieci za ciekawe materiałów, a postawami najmłodszych wobec czytania w celach rekreacyjnych. Biblioteki publiczne, współpracując z instytucjami edukacyjnymi mogą więc w istotny sposób wspierać uczniów i ich rodziny oferując programy promocji czytelnictwa. W artykule omówiono jedną z takich inicjatyw – partnerski program edukacji czytelniczej The Better Beginnings (lepsze początki), opracowany przez Bibliotekę Stanową Zachodniej Australii oraz realizowany w jego ramach pilotażowy projekt The Hairytales of Heroboy (HH), skierowany do nauczycieli, uczniów szkół podstawowych i ich rodzin, i mający zachęcać dzieci do czytania książek spoza programu lekcyjnego i korzystania z bibliotek publicznych. Przedstawiono również wyniki badania ewaluacyjnego mającego ocenić efekty jego implementacji.

Praktyka oparta na dowodach (ang. evidence-based practice – EBP) (zob. babin.bn.org.pl/?p=1670) w bibliotekarstwie to proces, w którym zdobywa się, ocenia i wykorzystuje zdobytą na podstawie określonych kryteriów wiedzę przy podejmowaniu praktycznych decyzji w codziennej działalności informacyjnej. W literaturze przedmiotu, za „dowody” w środowisku bibliotecznym uznaje się najczęściej „publikowane wyniki badań empirycznych”, przy czym brakuje zrozumienia, co można zaliczyć do podstaw empirycznie podbudowywanych i zgodnych z założeniami EBP działań, jakie są podglądy bibliotekarzy na to, czym faktycznie jest EBP i jak można wykorzystać ten model w kontekście zawodowym. Aby wypełnić tę lukę, autorki przeprowadziły jakościowe badanie mające na celu określenie typów dowodów używanych w praktyce przez australijskich bibliotekarzy pracujących w bibliotekach dziedzinowych oraz sposobów wykorzystywania i wpływu metod bazujących na dowodach w tym środowisku pracy.

Biblioteki poszukują od lat niekonwencjonalnych sposobów na poprawę swojego wizerunku, przyciągnięcie nowych odbiorców i kreatywną promocję oferowanych zasobów i usług. Jednym z narzędzi, które można wykorzystać w tych celach, w ramach szerzej zakrojonych działań informacyjnych, jest geocaching, czyli rodzaj gry terenowej dla użytkowników odbiorników GPS. W artykule przybliżono założenia tej inicjatywy, przykłady jej zastosowań w kontekstach edukacyjnych i możliwości uczenia się związane z uczestnictwem w zabawie. Omówiono również szerzej doświadczenia biblioteki Uniwersytetu Macquire (BUM) związane z instalacją i wykorzystywaniem na jej terenie geocache, czyli tzw. skrytki.

XXI wiek to dla bibliotek okres wielu wyzwań, którym usiłują sprostać definiując na nowo swoje miejsce w społecznej tkance oraz sposób świadczenia usług. W historycznej perspektywie, zmiany zakresu działań i funkcji tych instytucji oraz rekonstrukcja zajmowanej przez nie wirtualnej i fizycznej przestrzeni to wg autorek podróż w czasie, która nie ma charakteru liniowego. Wykorzystując jako studium przypadku historię rozwoju bibliotek publicznych w Australii, argumentują one, że obecne spojrzenie na rolę tych miejsc jako lokalnych centrów kulturalno-oświatowo-informacyjnych nie jest nowe, lecz stanowi nieświadomy powrót do punktu wyjścia, czyli idei przyświecających twórcom wczesnych australijskich bibliotek zakładanych w szkołach, instytutach naukowych oraz siedzibach różnych stowarzyszeń i organizacji. Analizują również krytycznie współczesne debaty dotyczące pozycji bibliotek w społeczeństwie transformacji i w nowych warunkach technologicznych.

W 2011 roku australijski rząd przedstawił, określany jako przełomowy, projekt rozwoju Narodowej Szerokopasmowej Sieci (National Broadband Network – NBN), mający zapewnić wszystkim Australijczykom dostęp do Internetu i usług telefonicznych (zob. BABIN 2012/3/104). Wraz z rozszerzaniem się zasięgu NBN władze Australii nasiliły apele kierowane do instytucji kultury o udostępnianie online należących do nich zasobów. W 2012 roku na „otwieranie” kolekcji z budżetu państwa przeznaczono 39,3 mln dolarów. W rzeczywistości okazało się jednak, że pełne korzystanie z możliwości stwarzanych przez NBN jest ograniczane czynnikami ekonomicznymi, technologicznymi i prawnymi. Te ostatnie dotyczą prawa autorskiego, którego zapisy hamują upowszechnianie zasobów online.

Misją bibliotek szkół wyższych we współczesnym, cyfrowym świecie jest, podobnie jak w ubiegłych dekadach, wspieranie działań naukowych i edukacyjnych swoich macierzystych uczelni, swoje usługi muszą one jednak świadczyć w nowym i szybko z mieniającym się środowisku informacyjnym i szukać nowych sposobów komunikacji ze społecznością akademicką w czasach gospodarczej recesji, oraz serwisowych innowacji w dziedzinach takich jak bibliometria i zarządzanie danymi badawczymi (ZDB). W artykule przedstawiono wyniki sondażu badającego aktywność w tym zakresie bibliotek z Australii, Nowej Zelandii, Irlandii i Wielkiej Brytanii, w tym – oferowane przez nie obecnie i planowane usługi, ich docelowych odbiorców, napotykane trudności i bariery oraz potrzeby związane ze kształceniem i szkoleniem personelu i zapewnianiem pracownikom wsparcia przy wykonywaniu zadań związanych ze wspomaganiem badań naukowych.

W artykule przedstawiono działalność wydawniczą prowadzoną przez biblioteki narodowe, naukowe i publiczne z Francji, Wielkiej Brytanii, Brazylii i Australii, omawiając pokrótce jej uwarunkowania i nowe trendy w publikowaniu, w kontekście wyzwań, przed jakimi stoi branża książkowa, w tym – konieczności wypracowania nowych modeli biznesowych i dróg dystrybucji oraz metod radzenia sobie z konkurencją ze strony globalnych dostawców online. Analizowano m.in. format oferowanych przez biblioteki tytułów, sposoby i miejsca ich sprzedaży, zakres tematyczny wydawanych publikacji i dostępność ich cyfrowych wersji, koncentrując się głównie na wynikach konwencjonalnej produkcji wydawniczej (książki drukowane i elektroniczne, katalogi wystawowe i produkty audio), z wyłączeniem bieżących bibliografii, raportów rocznych, sprawozdań finansowych itp.

Powszechny dostęp obywateli do Internetu warunkowany jest dostępnością odpowiedniej infrastruktury technicznej, należącej w większości do prywatnych, nastawionych na zysk korporacji. Zarabiają one najwięcej dzięki instalowaniu łączy internetowych w dużych skupiskach ludzkich, na terenach zamożnych i zurbanizowanych, priorytet nadawany jest więc inwestycjom właśnie w takich rejonach. Z tego względu, na całym świecie istnieją duże dysproporcje między obszarami miejskimi i wiejskimi oraz między państwami wysoko uprzemysłowionymi a krajami rozwijającymi się, w zakresie dystrybucji najnowszych technologii. Brak zaangażowania władz w niwelowanie tych różnic prowadzi do pogłębiania podziału cyfrowego, jednak interwencje narodowych rządów w sektor komunikacyjny stygmatyzowane są jako próby powrotu do idei centralnie sterowanej gospodarki i marnowanie publicznych pieniędzy. Mimo podobnej krytyki, w ramach rządowej strategii i zakrojonych na dużą skalę rządowych inwestycji, w Australii powołano do życia projekt National Broadband Network (NBN) – Narodowej Sieci Szerokopasmowej, którego celem jest podpięcie wszystkich australijskich gospodarstw domowych oraz firm do łączy o dużej przepustowości, zapewnienie wszystkim mieszkańcom uniwersalnego i równego dostępu do przepływu informacji i przemianę Australii do 2020 r. w jedną z 5 najlepiej rozwiniętych gospodarek cyfrowych świata.