Babin

Artykuł dotyczy otwartych bibliotek, a dokładniej kompleksowego rozwoju biblioteki 2.0, w tym – szerszego włączania użytkownika w rozwój bibliotek publicznych i zarządzania nimi w ramach modelu demokracji uczestniczącej. Wykorzystano w nim wnioski z pracy dyplomowej autorki pn. Otwarte Biblioteki w budżecie partycypacyjnym .

Bieżąca trudna sytuacja gospodarcza i klimat polityczny zmuszają biblioteki publiczne do przedefiniowywania swoich ról i udowadniania zasadności dalszego finansowania i utrzymywania tych placówek, mimo że liczba ich użytkowników w czasach kryzysu znacząco wzrasta. Instytucje te korzystają z różnych metod pomiaru własnej rentowności i wartości swoich usług, szukając wymiernych wskaźników, pozwalających na zademonstrowanie politykom tego, jak istotną funkcję pełnią dla lokalnych społeczności i jakie korzyści (także w wymiarze finansowym) płyną z inwestowania w nie pieniędzy podatników.

Informacje tworzone w formie cyfrowej przechowywane są przez indywidualnych konsumentów najczęściej na nośnikach pamięci optycznej i magnetycznej, a poziom społecznej świadomości nt. nietrwałości takich metod zapisu jest, jak sugerują badania, nadal dość niski. Podczas gdy biblioteki uczelni wyższych i prywatnych instytucji badawczych, w trosce o potrzeby studentów i społeczności naukowej, tworzą instytucjonalne repozytoria, by zapewnić długotrwałą ochronę cyfrową swoich materiałów, brakuje podobnych, powszechnie dostępnych usług dla użytkowników bibliotek publicznych, grupa ta ma też relatywnie mniejszą wiedzę i dostęp do zasobów dotyczących skutecznych strategii archiwizacyjnych. W artykule przedstawiono wyniki badania sprawdzającego zakres działań podejmowanych przez klientów amerykańskich placówek tego typu, w celu zabezpieczenia prywatnych informacji elektronicznych (zdjęć, filmów, listów, muzyki, różnego typu dokumentów tekstowych itp.) i zarządzania tymi danymi

W artykule omówiono część badania nad czytelnictwem osób dorosłych w Czechach z 2010 r., dotyczącego korzystania z bibliotek publicznych. Przedstawiono jego wyniki w tym zakresie oraz, w celach porównawczych, przywołano niektóre dane uzyskane w sondażu z 1996 r. dotyczącym użytkowników bibliotek w Czechach.

W związku z recesją i wprowadzonym przez rząd Wielkiej Brytanii programem oszczędnościowym, brytyjskie biblioteki publiczne (BP), podobnie jak inne instytucje publiczne podległe lokalnym władzom, zmuszone są działać mając do dyspozycji znacznie zredukowane budżety. Z danych strony Public Libraries News  wynika, że 141 z 177 udostępniających takie informacje samorządów (na 206 wszystkich w kraju), którym podlegają biblioteki, rozważa zamknięcie części BP bądź znaczne obcięcie kosztów, a od kwietnia 2011 r., 490 placówek tego typu (9,2% wszystkich brytyjskich BP) znalazło się w stanie przeprowadzonej już lub planowanej likwidacji bądź poza nadzorem miejscowej administracji (por. sytuację z lat 2008/2009: BABIN 2009/4/246).

Artykuł dotyczący sposobów wykorzystania mediów społecznościowych i różnych technologii 2.0 w bibliotekach publicznych w celu modernizacji i rozszerzenia ich usług. Przedstawiono w nim wyniki analizy piśmiennictwa poświęconego wdrażaniu rozwiązań 2.0 w placówkach tego typu w krajach Zachodu. Odpowiednią literaturę dobrano po przeszukaniu baz LISA i EBSCO przy pomocy słów kluczowych „sieć 2.0”, „biblioteka 2.0” i „biblioteka publiczna 2.0”. W ramach badania dokonano też przeglądu zawartości stron www bibliotek będących pionierami w stosowaniu nowych aplikacji 2.0 (głównie instytucje ze Stanów Zjednoczonych, Kanady, Wielkiej Brytanii, Holandii, Australii i państw skandynawskich) (por. BABIN 2009/3/197, BABIN 2010/2/102, BABIN 2010/2/11).

W związku z powszechną niemal dostępnością nośników elektronicznych o dużej pojemności, coraz więcej osób zaczyna tworzyć i gromadzić dużą liczbę cyfrowych treści na własny użytek, często związanych z rodzinną, czy lokalną historią. Niski poziom wiedzy nt. zasad przechowywania i zabezpieczania zasobów elektronicznych oraz ciągle zmieniające się oprogramowanie i sprzęt komputerowy zwiększają ryzyko utraty cennych danych i cyfrowych reprezentacji własnych wspomnień. Z badań dotyczących zarządzania osobistymi informacjami wynika, że chociaż większość osób zapisuje i kopiuje swoje pliki, niewiele z nich tworzy archiwa w tradycyjnym znaczeniu tego słowa i zna efektywne zasady ich organizacji i długotrwałego zachowania. Wg autorek, biblioteki publiczne i inne organizacje o podobnej misji mogą być doskonałym źródłem informacji na temat metod archiwizacji prywatnych zbiorów i dzielenia się nimi z innymi użytkownikami, warto też by aktywnie działały na rzecz zachęcania użytkowników do dzielenia się swoimi zbiorami i współtworzenia publicznie dostępnych cyfrowych zasobów dokumentujących życie swoich społeczności oraz prowadziły programy edukacyjne w tym zakresie.