Babin

W artykule poświęconym problematyce integracji materiałów dźwiękowych z innymi typami treści w bibliotekach cyfrowych przybliżono najnowszą inicjatywę Biblioteca Europea di Informazione e Cultura (BEIC) – włoskiej instytucji kultury realizującej cele edukacyjne i pedagogiczne przez tworzenie otwartej, wirtualnej biblioteki multimediów i zasobów edukacyjnych z różnych dziedzin wiedzy oraz zarządzanie fizycznymi kolekcjami w wolnym dostępie.

Fundację BEIC powołano do życia w Mediolanie w 2004 r. Jej główne zadania to organizacja, reklama i wspieranie różnego typu wydarzeń i projektów, w tym zintegrowanych, interdyscyplinarnych badań dotyczących kwestii kulturowych, naukowych i społecznych, jak również promocja europejskiego dziedzictwa kulturowego dzięki współpracy z miejskimi, regionalnymi, krajowymi i międzynarodowymi instytucjami, szkołami wyższymi i innymi placówkami z sektora nauki i kultury. Cyfrowa biblioteka BEIC (BeicDL) wyróżnia się selektywnością i różnorodnością swoich zbiorów. Specjaliści z wielu dziedzin typują do niej prace kluczowych autorów i dzieła w wysokiej jakości wydaniach. Do zasobów tego archiwum pozyskuje się również cyfrowe kopie wybranych dzieł z najważniejszych włoskich bibliotek i zbiorów specjalnych. Narzędziem wyszukiwania w katalogu biblioteki jest system Primo firmy ExLibris, a do celów katalogowania i zarządzania biblioteką cyfrową wybrano oprogramowanie DigiTool tego samego dostawcy. System wspiera różne schematy metadanych, w tym MARC, Dublin Core, Metadata Object Description Schema (MODS) oraz Metadata Encoding and Transmission Standard (METS). Mimo wykorzystania w projekcie jako ram strukturalnych własnościowych rozwiązań, zadbano, by platforma BeicDL miała otwartą, modułową architekturę, pozwalająca na jej łatwą rozbudowę i unowocześnianie.

W styczniu 2013 zdecydowano o poszerzeniu zakresu BeicDL i dodaniu do tej platformy sekcji audio, kontaktując się w celu nawiązania współpracy ze specjalistami z komputerowego laboratorium muzycznego – Laboratorio di Informatica Musicale (LIM)  Uniwersytetu w Mediolanie. Projekt ten zakładał wybór do biblioteki muzycznej, według możliwie obiektywnych kryteriów i na podstawie wskazówek ekspertów, najbardziej znaczących kompozytorów i dzieł w historii muzyki oraz ich najznamienitszych wykonań. Liczbę nagrań do zdobycia ustalono na poziomie 1000 albumów. Nowa sekcja audio ma umożliwić użytkownikom słuchanie zawartości klasycznych nagrań na stronie o wieloplatformowej i dostosowanej do różnych przeglądarek architekturze. Etapy rozwoju LIM, poza doborem materiałów, obejmowały: i) automatyczne pobranie i rejestrację nagrań oraz digitalizacje materiałów graficznych, ii) pozyskanie metadanych i dostępnych w domenie publicznej nut, iii) integrację nowych treści z oprogramowaniem wykorzystywanym już w BeicDL do zarządzania aktywami cyfrowymi, iv) zaprojektowanie i implementację interfejsu użytkownika i zindywidualizowanego odtwarzacza ścieżek audio. Autorzy omówili w tekście proces realizacji każdego z tych zadań oraz napotykane w ich trakcie trudności i przyjęte rozwiązania, dużo uwagi poświęcając zasadom katalogowania włączanych dzieł, w tym modelowi opisu albumów zawierających różne typy obiektów cyfrowych, stosowanym procedurom i formatom plików przy digitalizacji, pobieraniu i rejestracji dzieł i oraz kwestiom zachowania zgodności z wymogami prawa autorskiego. Aby umożliwić uogólnienie wniosków z przeprowadzonego studium przypadku, przyjęto technikę wstępującą (ang. bottom-up), sugerując przydatność tego podejścia metodologicznego w przypadku analizy podobnych inicjatyw.