Analiza i porównanie polityki wobec alfabetyzacji informacyjnej w krajach Europy
,Kategorie: Użytkownicy, Wykorzystanie informacji i socjologia informacji
Tagi: EnIL (European network on Information Literacy), Europa, metodologia badań naukowych, polityka informacyjna, społeczeństwo informacyjne, umiejętności informacyjne
Możliwość komentowania Analiza i porównanie polityki wobec alfabetyzacji informacyjnej w krajach Europy została wyłączona
Pojęcie społeczeństwa informacyjnego zyskało popularność wśród naukowców i badaczy już w latach 60. ubiegłego wieku, a dekadę później alfabetyzacja informacyjna (AI) została uznana po raz pierwszy za cel polityczny, jednak jak dotąd, w literaturze akademickiej, nie poświęca się zbyt wiele miejsc politycznym wymiarom edukacji informacyjnej. W celu racjonalizacji procesu opracowywania konkretnych i skoordynowanych działań tym kierunku, w artykule zaproponowano podział dyskursu poświęconego AI z uwzględnieniem 3 różnych perspektyw analizy: 1) społeczno-politycznej – badanie AI jako celu społecznego (edukacja dla informacji; 2) dyscyplinarnej – badanie AI jako formy nauki o informacji (kultura informacji); 3) kognitywistycznej – badanie AI jako formy osobistych kompetencji (umiejętności informacyjne), zgodnie z założeniami przyjętymi w działaniach EnIL – europejskiej sieci na rzecz AI, zajmującej się m.in. opracowywaniem wspólnych programów badawczych, prowadzeniem badań, gromadzeniem porównywalnych danych i współpracą w zakresie AI w Europie. Przedstawiono również ramy teoretyczne dla analizy i porównania polityki względem AI w różnych krajach Unii Europejskiej.
Wg autorki, należy rozróżnić dwa znaczenia alfabetyzacji: jako stanu, czyli celu polityki edukacyjnej (posiadanie określonych umiejętności) i procesu (uczenie kogoś w celu rozpowszechnienia w danej populacji minimalnego poziomu kompetencji związanych z wyszukiwaniem, oceną i wykorzystaniem informacji z różnych źródeł). Koncentrując się na perspektywie społeczno-politycznej, próbuje ona uzasadnić punkt widzenia, zgodnie z którym AI stanowi cel polityczny przekraczający sfery zarówno informacji, jak i edukacji, obejmując również kwestie dotyczące obszarów wpływu polityki edukacyjnej. Proponuje następnie stosowanie siatki analiz bazujących na użyciu różnych, odpowiednio zdefiniowanych, obserwowalnych zmiennych, by uzyskać miarę tego, co określa jako gotowość-AI danego kraju. Korzystając z proponowanej przez siebie metodologii, identyfikuje też różne podejścia do AI w państwach Europy i struktury w ramach których podejmuje się decyzje w tym zakresie, przedstawia też typy oraz liczbę i wiek podejmowanych w tych krajach inicjatyw (lata 1999-2008).