Babin

W wywiadzie z prof. Susan B. Neuman z New York University omówiono ustalenia zawarte w opublikowanym w połowie listopada 2017 r. raporcie nt. kolejnej edycji inicjatywy „Every Child Ready to Read” (ECRR), przygotowanym we współpracy z dwiema sekcjami Stowarzyszenia Bibliotek Amerykańskich (American Libraries Association – ALA): bibliotek publicznych (Public Library Association) i usług bibliotecznych dla dzieci (Association for Library Serices to Children). Rozmówczyni skupiła się w nim na sposobach wdrażania tego programu w bibliotekach publicznych oraz roli bibliotekarzy w rozwijaniu i przekazywaniu rodzicom i opiekunom najlepszych praktyk w zakresie wczesnej nauki czytania.

ECRR to inicjatywa mająca na celu edukowanie rodziców na temat zalet wczesnej alfabetyzacji i wpływu dorosłych domowników na kształtowanie nawyków czytelniczych u dzieci. Od czasu jej rozpoczęcia, program wdrożyło ponad 6 tys. bibliotek publicznych w Stanach Zjednoczonych. Badania nad efektami jego implementacji w tych instytucjach trwają od trzech lat. W tekście zreferowano sposób ich prowadzenia, z uwzględnieniem głównych obszarów badawczych i wielkości próby w każdym kolejnym roku. Główne wnioski naukowców, dotyczące zmian obserwowanych w bibliotekach objętych programem, to m.in.: 1) koncentracja w coraz większym zakresie na angażowaniu rodziców do aktywnego udziału w prowadzonych w bibliotekach zajęciach przeznaczonych dla dzieci oraz uczeniu ich, jak mogą samodzielnie, w domu, wspierać rozwój kompetencji językowych swoich podopiecznych; 2) zmiana funkcji i sposobów wykorzystania przestrzeni w placówkach ECRR. Stają się one w coraz większym stopniu miejscami do wspólnego spędzania czasu, przypominającymi place zabaw wyposażone w obiekty i technologie pomocne w nauce czytania; 3) poszerzenie definicji edukacji czytelniczej o kompetencje medialne i zapewnianie dorosłym i dzieciom stosownych zasobów edukacyjnych przydatnych w ich kształtowaniu; 4) szukanie nowych sposobów pokonywania barier informacyjnych (ubóstwo, izolacja, brak znajomości angielskiego itp.) utrudniających uczenie czytania, m.in. przez wychodzenie z programami ECRR poza bibliotekę i nawiązywanie współpracy z ośrodkami pomocy i centrami edukacyjnymi; 5) wprowadzanie nowych programów edukacji czytelniczej. Poza tradycyjnymi zajęciami, takimi jak opowiadanie historii i bajek (storytelling), obejmują one inicjatywy dla rodziców, którzy z różnych względów nie oddają dzieci do przedszkoli i szkół, tylko kształcą je samodzielnie, bądź którzy dopiero uczą się angielskiego, a także tworzenie płaszczyzn komunikacji dla opiekunów z wykluczonych środowisk, dzięki którym osoby te mogą się wspierać i wymieniać doświadczeniami; 6) wykorzystywanie przez bibliotekarzy modeli rozwoju zawodowego związanych ze specjalizacją w zakresie wczesnej edukacji i psychologii rozwojowej.

W zakończeniu omówiono możliwe sposoby wykorzystania w środowisku bibliotecznym wniosków z raportu i zawartych w nim informacji praktycznych. Podkreślono, że biblioteki mogą realizować założenia programu na tyle, na ile pozwalają im na to środki, którymi dysponują i wskazano w związku z tym na konieczność lepszego dofinansowania tych instytucji. Pełna treść raportu dostępna jest tu.