Babin

Przydatność sieciowej infrastruktury edukacyjnej i cyfrowych repozytoriów zależy w dużej mierze od sposobu organizacji ich kolekcji, pozwalającego na skuteczne rozpowszechnianie, utrzymywanie i ochronę gromadzonych zasobów, a wykorzystanie technologii semantycznych i inteligentnych powiązań metadanych otwiera nowe możliwości w zakresie wyszukiwania i pozyskiwania treści w bibliotekach cyfrowych, zgodnie z ich znaczeniem i zadanym przez użytkownika kontekstem.
Pomiar efektywności tego procesu jest utrudniony ze względu na jego specyfikę i wymogi, więc aby ułatwić to zadanie autorzy zaprezentowali metodologię mającą umożliwić pragmatyczną ewaluację wyników semantycznego wyszukiwania w sieciowych repozytoriach, testując zgodnie z jej założeniami skuteczność opracowanej przez siebie, otwartej wtyczki semantycznego wyszukiwania dla Dspace – jednego z najpopularniejszych na świecie, darmowych systemów zarządzania treścią, udostępnianych na zasadach open source.

W 2013 r. Stowarzyszenie Bibliotek Amerykańskich (ALA), we współpracy z Instytutem Usług Muzealnych i Bibliotecznych (IMLS), ogłosiło utworzenie Centrum Przyszłości Bibliotek (CPB) mającego zajmować się gromadzeniem i organizacją informacji o nowych trendach oraz praktykach kulturowych i społecznych o dużym znaczeniu dla bibliotek, bibliotekarzy i społeczności którym służą, mogących pomóc w określeniu wpływu zachodzących w świecie zmian na przyszłość bibliotekarstwa. Wzorcem dla tej inicjatywy stało się prowadzone przez AAM (The American Alliance of Museums) i cieszące się dużą popularnością Centrum Przyszłości Muzeów, promujące wśród swoich członków trendy kształtujące działalność oraz innowacyjny rozwój tych instytucji kultury. Jednym z zasobów CPB jest „biblioteka trendów”, którą zaprojektowano by zapewnić środowisku bibliotecznemu scentralizowane i regularnie aktualizowane źródło danych o nowych modach i trendach, ich powstawaniu i rozwoju oraz implikacjach dla bibliotek, a także linki do raportów, artykułów i zasobów mogących szerzej wyjaśnić ich znaczenie i ułatwić kreatywne spojrzenie na możliwy kształt usług bibliotecznych w najbliższej oraz bardziej odległej przyszłości.

Biblioteki poszukują od lat niekonwencjonalnych sposobów na poprawę swojego wizerunku, przyciągnięcie nowych odbiorców i kreatywną promocję oferowanych zasobów i usług. Jednym z narzędzi, które można wykorzystać w tych celach, w ramach szerzej zakrojonych działań informacyjnych, jest geocaching, czyli rodzaj gry terenowej dla użytkowników odbiorników GPS. W artykule przybliżono założenia tej inicjatywy, przykłady jej zastosowań w kontekstach edukacyjnych i możliwości uczenia się związane z uczestnictwem w zabawie. Omówiono również szerzej doświadczenia biblioteki Uniwersytetu Macquire (BUM) związane z instalacją i wykorzystywaniem na jej terenie geocache, czyli tzw. skrytki.

W artykule omówiono zmiany zachodzące na rynku książki w Stanach Zjednoczonych, w tym postępujące zróżnicowanie i dezintermediację współczesnego krajobrazu wydawniczego Ameryki Północnej, związane z coraz silniejszą pozycją niezależnych wydawców i rosnącą popularnością ruchów DIY (zrób to sam) oraz samodzielnego publikowania przez autorów swoich prac przy pomocy internetowych serwisów i platform e-publishingu. Przedstawiono również relacje między bibliotekami a małymi oficynami wydawniczymi, wyzwania związane z włączaniem publikowanych w niezależnym obiegu tytułów do zbiorów bibliotecznych oraz inicjatywy podejmowane w środowisku bibliotek szkolnych w celu wspierania i promocji niezależnej działalności wydawniczej.

Strony internetowe stały się dla bibliotek szkół wyższych ważnymi narzędziami dostarczania treści, promocji usług oraz działań i kontaktów zewnętrznych, i stanowią obecnie centralne punkty dostępu do informacji o bibliotecznych zbiorach i usługach, jednakże możliwość efektywnej lokalizacji poszukiwanych zasobów zależy w dużej mierze od wyglądu, struktury i przejrzystości danej strony. W artykule przedstawiono wyniki ewaluacji zawartości 24 witryn bibliotek akademickich stanu Alabama, przeprowadzonej w celu oceny ich funkcjonalności, użyteczności oraz zgodności ze standardami projektowania i dostępności.

Instytucje kultury, przeznaczają od lat ogromne środki na digitalizację dziedzictwa kulturowego i utrzymanie kadr zajmujących się rzeczowym opracowaniem dokumentów cyfrowych, jednak wraz z szybkim wzrostem liczby i zróżnicowania dostępnych zasobów, ich wyczerpujący, manualny opis treściowy staje się niemożliwy i mało praktyczny. Ponieważ zapewnienie wysokiej jakości dostępu przedmiotowego, zwłaszcza w przypadku, dużych, heterogenicznych kolekcji, jest kluczową kwestią dla zachowania użyteczności i wyszukiwalności zasobów sektora LAM (bibliotek, archiwów i muzeów), testowane są nowe możliwości indeksowania zawartości treściowej, komplementarne wobec tradycyjnych języków informacyjno-wyszukiwawczych, oraz skomputeryzowane metody analizy przedmiotowej. W artykule omówiono wyniki badania poświęconego ewaluacji alternatywnych, zautomatyzowanych podejść do tworzenia punktów dostępu przedmiotowego, niestosowanych w tradycyjnym procesie katalogowania.

Przez stulecia biblioteki stanowiły główną, jeśli nie najważniejszą infrastrukturę badawczą instytucji akademickich i, choć wraz z rozwojem technologicznym i ewolucją form komunikacji naukowej i systemów edukacji ich funkcje uległy znaczącym zmianom, nadal odgrywają one kluczową rolę w zapewnianiu trwałego dostępu do dokumentacji badań naukowych obecnym i przyszłym pokoleniom. W artykule omówiono główne szanse i wyzwania dla tych instytucji, w kontekście cyfrowych badań i elektronicznej infrastruktury jako warunków rozwoju e-nauki, przedstawiono również przykłady możliwych działań mogących wspierać środowisko naukowe i upowszechnianie wiedzy, koncentrując się na znaczeniu współpracy na szczeblu lokalnym, międzynarodowym (zwłaszcza w odniesieniu do Europy) i w skali globalnej.

Rozwój technologii Sieci Semantycznej zachęca dostawców danych do publikowania własnych treści we wzajemnie powiązanej postaci, w celu klasyfikacji i organizacji informacji w sposób bardziej użyteczny niż w tradycyjnych modelach reprezentacji wiedzy. Tworzenie wzajemnych odwołań między otwartymi zbiorami danych ułatwia też nawigację i wyszukiwanie nowych informacji, a wykorzystanie w tym celu narzędzi pozwalających na automatyczne łączenie określonych pojęć z komponentami chmury Linked Open Data (ang. interlinking tools – IT) i wyszukiwanie relacji między nimi staje się coraz bardziej powszechne. W artykule omówiono wyniki ewaluacji trzech silników IT, wykorzystanych do powiązania dużej, edukacyjnej kolekcji ze zbiorami danych LOD.

Z uwagi na wysokie koszty serwerów i przechowywania danych, w pierwszych dekadach istnienia zintegrowanych systemów bibliotecznych (ZSB), biblioteki decydowały się często zakup takich platform w ramach konsorcjum, lub na rozwój własnych, skomercjalizowanych później rozwiązań (np. NOTIS, VTLS). Pod koniec lat 90. i na początku XXI w., wiele z tych instytucji odeszło od współdzielenia ZSB i dokonało migracji na własnościowe systemy działające w odrębnych środowiskach, jednak rozwój usług przetwarzania i składowania danych w chmurze obliczeniowej i modelu SaaS (oprogramowania jako usługi), spowodował ponowny wzrost zainteresowania zdalnie zarządzanymi i użytkowanymi wspólnie ZSB następnej generacji. Systemy te wybierane są obecnie nie tyle ze względu na oszczędności wydatków na infrastrukturę, lecz w związku z potrzebą współpracy bibliotek w zakresie wspólnych zakupów, metadanych i innych bibliotecznych operacji. W artykule omówiono najważniejsze cechy współczesnych ZSB, które warto uwzględnić przy podejmowaniu decyzji o zmianie lub aktualizacji oprogramowania, konsorcyjne opcje współdzielenia systemów oraz wyzwania związane z wyborem wspólnych rozwiązań. Przedstawiono również przykłady umów dotyczących ZSB, zawartych przez konsorcja bibliotek akademickich ze Stanach Zjednoczonych.

Narzędzia sieci 2.0 wdrażane w bibliotekach akademickich służą głównie do kontaktów z czytelnikami i promocji bibliotecznych zasobów i usług, nie używa się ich natomiast powszechnie w celu zarządzania wiedzą (ang. knowledge management – KM), definiowanego w artykule jako umiejętność tworzenia przez organizację nowej wiedzy, jej rozpowszechniania i wykorzystywania przy projektowaniu nowych produktów, systemów i serwisów. W instytucjach non-profit, takich jak biblioteki, których nowe zadania obejmują wyszukiwanie informacji dla użytkowników i zdobywanie wiedzy, KM może poprawić komunikację między pracownikami i kierownictwem, pomagać bibliotekarzom oraz promować kulturę uczestnictwa i wymiany informacji. Zreferowane przez autorów, przeprowadzone w skali globalnej badanie, miało na celu sprawdzenie świadomości bibliotekarzy akademickich w zakresie praktyk dzielenia się i zarządzania wiedzą oraz określenie czynników warunkujących prawdopodobieństwo implementacji w bibliotekach KM przy użyciu technologii 2.0.