Babin

W ciągu ostatnich kilku dekad chińskie instytucje kultury wyprodukowały znaczne ilości cyfrowych danych, zbiory te w przeważającej części są jednak od siebie odizolowane i nie da się ich przeszukiwać jednocześnie. Obecnie, w Chinach prowadzone są tylko dwa ogólnokrajowe projekty integracji cyfrowych baz bibliotek, muzeów i archiwów („Narodowa Sieć cyfrowej kultury” i „Projekt promocji cyfrowej biblioteki”) oraz jeden specjalny program współpracy dotyczącej zasobów kultury („Pamięć Chin)”. Poza nimi, realizowane są też lokalne inicjatywy konsolidacyjne w kilku prowincjach i miastach (Pekin, Guangzhou, Shenzeb i Hunan), liczba i typy zasobów objętych ich kontrolą są jednak ograniczone. Aby ustalić czynniki spowalniające proces scalania w sieci www narodowego dorobku kulturowego oraz tworzenia mechanizmów powszechnego dostępu do digitalizowanych oraz tworzonych w formie cyfrowej zasobów, autorzy dokonali przeglądu dostępnej literatury przedmiotu, przeprowadzili również sondaż, w ramach którego zbierano opinie personelu różnych, publicznych instytucji kultury nt. barier utrudniających wzajemne łączenie różnych baz online i ich udostępnianie za pośrednictwem jednej platformy.

W pierwszej części badania przeszukano bazy CNKI (China National Knowledge Infrastructure), SSCI (Social Sciences Citation Index) i A & HCI (Arts & Humanities Citation Index), by zlokalizować publikacje poświęcone problemom integracji zasobów cyfrowych (znaleziono 20 artykułów języku chińskim, 7 – angielskim). Po ich analizie, wyodrębniono najczęściej występujące w nich słowa i frazy dotyczące możliwych obszarów problematycznych. Koncentrowały się one wokół kwestii administracji, legislacji, normalizacji, budżetów, polityki oraz świadomości, chęci i możliwości poszczególnych instytucji i władz. Na tej podstawie opracowano ankietę z pytaniami obejmującymi wszystkie zidentyfikowane obszary, którą rozesłano następnie, na przełomie 2014 i 2015 r., drogą tradycyjną i elektroniczną, do wybranych adresatów. W próbie docelowej znaleźli się pracownicy bibliotek publicznych, archiwów, muzeów, galerii sztuki, centrów sztuki, powiązanych rządowych departamentów oraz innych instytucji odpowiedzialnych za świadczenie usług kulturalnych; zebrano od nich łącznie 383 uznanych za ważne odpowiedzi.

Jako najważniejsze przeszkody utrudniające proces integracji i współdzielenia chińskich zasobów kulturowych badani wskazywali najczęściej: niechęć instytucji do współpracy oraz niewystarczające warunki do realizacji wspólnych przedsięwzięć, dużą segmentację systemów administracyjnych, brak odpowiedniego zarządzania projektami integracji (w tym brak wskaźników i metod pomiaru funkcjonalności) i koordynacji polityki kształtowania zbiorów, problemy natury prawnej związane głównie z ochroną praw własności intelektualnej, nieodpowiednie wsparcie polityczne, brak ujednoliconych standardów formatów danych, metadanych, indeksowania, cytowań, baz danych i itp., brak zróżnicowanych źródeł finansowania oraz niską świadomość zarówno władz, jak i instytucji na temat znaczenia działań integracyjnych. W artykule omówiono szczegółowo każdy z wymienionych czynników oraz ilościowe wyniki dotyczące sposobów jego oceny przez respondentów, przedstawiono także i przedyskutowano potencjalne rozwiązania dla najważniejszych wskazanych problemów oraz dalsze planowane etapy badania.