Babin

W artykule omówiono pozarządowy program rozwoju bibliotek publicznych w najuboższych i zniszczonych przez lata konfliktów regionach Gwatemali i Hondurasu, realizowany przez Frances and Henry Riecken Foundation – organizację, której misją jest poprawa sytuacji lokalnych społeczności i promocja demokracji przez zapewnianie dostępu do wiedzy i edukacji oraz budowę społeczeństwa obywatelskiego. Autorka przedstawia założenia tej inicjatywy, zakres działań funkcjonujących w jej ramach bibliotek oraz ewolucję modelu ich prowadzenia i finansowania w ciągu ostatnich 10 lat.

Współpraca bibliotek w ramach wspólnie realizowanych zadań i projektów może pozwolić na poprawę jakości ich usług, ich lepsze dopasowanie do potrzeb użytkowników oraz zwiększenie potencjału i zasobów tych instytucji, zwłaszcza w czasach cięć budżetowych. Bazując na tym założeniu, w prowincji Nowa Szkocja (Kanada) stworzono unikalne partnerstwo bibliotek szkół wyższych, college’ów i bibliotek publicznych pn. BARA – Borrow Anywhere, Return Anywhere (Pożycz skądkolwiek, zwróć gdziekolwiek), zakładające umożliwienie pełnoletnim mieszkańcom prowincji wyrobienie honorowanej w całej prowincji karty bibliotecznej w każdej z uczestniczących w projekcie instytucji i bezpłatne wypożyczanie oraz zwracanie materiałów w dowolnie wybranej placówce. Autorzy omówili w tekście rozwój tej inicjatywy od czasu jej powstania po implementację w skali regionu oraz mechanizmy działania wzajemnych wypożyczeń; przedstawili też rezultaty 3 formalnych sondaży oceniających funkcjonowanie i użyteczność BARA.

W Czechach, od  ośmiu, lat systematycznie organizuje się w różnych miejscowościach doroczne konferencje bibliotekarzy z niewielkich bibliotek wiejskich i małomiasteczkowych. Zjazdy te trwają 3 dni i obejmują część merytoryczną (wykład, dyskusja), zapoznanie się z osiągnięciami bibliotek-gospodarzy, zwiedzanie okolicznych miejscowości oraz część artystyczną. W artykule omówiono spotkanie, które odbyło się w dniach 13-15 września 2012 r. w Třebiči i Petrůvkách pod hasłem „Co mogą wiejskie biblioteki”.

Artykuł poświęcono analizie dwóch różnych podejść do wyzwań związanych z koniecznością uzasadnienia roli i pozycji brytyjskich bibliotek publicznych w zmieniających się warunkach społecznych, gospodarczych i technologicznych. W jej ramach porównano ofertę dwóch znanych i wysoko ocenianych sieci bibliotecznych z londyńskich dzielnic Westminster i Tower Hamlets. Pierwsza z nich działa w tradycyjnym modelu, nie zmieniając znacząco profilu swoich usług, druga przeszła radykalną reorganizację i metamorfozę, a jej placówki funkcjonują obecnie pod nazwą Idea Stores, czyli Magazyny Idei (por. BABIN 2001/3/98), świadcząc zintegrowane usługi biblioteczne, kulturalne i edukacyjne. Badanie dotyczyło zarówno podstawowych bibliotecznych funkcji, jak i realizowanych te biblioteki dodatkowych programów dopasowanych do specyficznych potrzeb lokalnych społeczności i różnych grup użytkowników.

Odsetek mieszkańców Hiszpanii urodzonych za granicą zwiększył się w ciągu ostatniej dekady niemal czterokrotnie (z 3,8% w 2002 r. do 12,2% w 2010), a napływ imigrantów zmienił hiszpańskie społeczeństwo zarówno pod względem demograficznym, ekonomicznym, politycznym jak i kulturowym, przekształcając ten kraj w przestrzeń społeczną dzieloną przez obywateli różnych narodowości, mówiących różnymi językami i kultywujących różne tradycje. Hiszpańskie biblioteki publiczne, jako instytucje demokratyczne, których misją jest zapewnianie wszystkim równego dostępu do swoich usług, powinny uwzględniać te zmiany społeczne przy planowaniu swoich usług i  mogą potencjalnie stać się narzędziem konsolidacyjnym i przyczyniać się do społecznej integracji jednostek i grup o odmiennych kulturowych tożsamościach. W artykule zaprezentowano wyniki ewaluacji rozwoju serwisów i zasobów bibliotecznych adresowanych do mniejszości narodowych i etnicznych w lokalnych sieciach bibliotecznych. Za punkt odniesienia przyjęto w niej wytyczne działającej w ramach IFLA Sekcji Usług Bibliotecznych dla Społeczności Wielokulturowej.

Biblioteki szukają od wielu lat sposobów na odnalezienie się w nowej, złożonej rzeczywistości ekonomicznej i uzasadnienie swojej przydatności lokalnym społecznościom, próbując rozszerzać zakres oferowanych usług i dopasowywać swoją ofertę do zmieniających się potrzeb i oczekiwań okolicznych mieszkańców. Coraz więcej placówek stara się przyciągać użytkownikom dostępem do najnowszych technologii, nie tylko w budynku bibliotecznym, ale też w ramach wypożyczeń, a niektóre decydują się na udostępnianie także przedmiotów i urządzeń codziennego użytku, których nikt nie spodziewałby się zobaczyć w bibliotece. Autor przedstawia wyniki swojego badania dotyczącego takich nietradycyjnych programów wypożyczeń realizowanych w amerykańskich bibliotekach publicznych i akademickich, przytacza też przykłady tego typu inicjatyw ze Stanów Zjednoczonych i innych państw świata.

Biblioteki publiczne i akademickie dzieli tradycyjnie wiele różnic odnoszących się do ich celów i priorytetów działania, pełnionych funkcji, zasad udostępniania zbiorów i usług, źródeł finansowania, czy kultury organizacyjnej. Projekty ich łączenia (por. BABIN 2006/4/223) uznawane są więc za kontrowersyjne i spotykają się z silnym sprzeciwem społeczności bibliotecznej, a podjęcie takiej współpracy wiąże się z koniecznością wprowadzenia radykalnych nieraz zmian i zgody na wiele ustępstw ze strony personelu obu typów instytucji. Ze względu na ograniczenia budżetowe i możliwe do uzyskania, dzięki dzieleniu się kosztami i przestrzenią, oszczędności, część bibliotecznych decydentów w Stanach Zjednoczonych wybrało jednak oferowanie usług w takim modelu. Autorki – bibliotekarki mające doświadczenie w pracy w połączonych bibliotekach publicznych (BP) i uniwersyteckich (BU), omawiają, na podstawie 5 studiów przypadku, czynniki, które należy uwzględnić przy ocenie zasadności i sensowności dokonywania takich fuzji, i tych, które mogą decydować o ich powodzeniu lub porażce; przedstawiają też sugestie dotyczące zarządzania różnymi aspektami tego typu przedsięwzięć.

Vallila Library – średniej wielkości biblioteka należąca do sieci Miejskiej Biblioteki Helsinek była pierwszą instytucją z sektora publicznego, która zaczęła ubiegać się, wraz z 30 małymi i średnimi przedsiębiorstwami oraz Fińską Operą Narodową, i otrzymała od miejskiego Centrum Ochrony Środowiska ekologiczny certyfikat EcoCompass – systemu zarządzania środowiskowego (uproszczona wersja normy ISO 14001 i unijnego systemu EMAS), wprowadzanego w aglomeracji Helsinek w latach 2008-2011 i mającego zachęcać przedsiębiorstwa z regionu do podejmowania działań na rzecz wzrostu efektywności swojej działalności i jednocześnie zmniejszenia jej wpływu na środowisko oraz zapewniać im odpowiednie doradztwo, szkolenia i wsparcie. W artykule przedstawiono doświadczenia tej placówki związane z realizacją tego projektu oraz przyjęte w niej, przyjazne środowisku strategie i rozwiązania.

Instytucje kultury, takie jak filharmonie, sale koncertowe, muzea czy galerie sztuki zaczęły być traktowane od lat 80. ubiegłego wieku jako część strategii gospodarczej mającej na celu tworzenie pozytywnego wizerunku miasta i zakładającej, że ośrodki te są mechanizmem przyciągającym inne inwestycje i napędzającym tym samym miejską gospodarkę, przyczyniają się więc do ożywienia i rewitalizacji dzielnic, w których są ulokowane. Nieodłączną część miejskiego krajobrazu i potencjalny element tej strategii stanowią również biblioteki. W artykule, prezentującym wyniki zrealizowanego przez autorów w 2011 r. projektu badawczego pn. „Biblioteki publiczne w rozwoju miasta – doświadczenia, kreatywność i innowacje” omówiono wkład tych placówek w ożywienie i kształtowanie przestrzeni miejskiej, zgodnie z modelem culture-led urban regeneration (CLUR), czyli rewitalizacji opartej na kulturze jako narzędziu odnowy miast i ich społeczności.

Omówiono wyniki ogólnokrajowego sondażu dot. czytelnictwa, przeprowadzonego na Słowacji w latach 2010 i 2011 przez biblioteki regionalne, którym objęto 12 393 uczniów ze 177 szkół podstawowych, 54 gimnazjów i 66 średnich szkół zawodowych. Kwestionariusz zawierał 49 pytań dostosowanych do wieku respondentów; badano w nim również poziom wykorzystywania przez młodzież mediów elektronicznych i bibliotek.