Babin

W artykule dokonano przeglądu piśmiennictwa dotyczącego badań empirycznych nad wykorzystaniem w szkolnictwie wyższym społecznościowych technologii służących do przeszukiwania, organizowania i wymiany informacji w Internecie (ang. social annotation tools). Narzędzia tego typu (Diigo, HyLighter, VPen, SpreadCrumbs, EDUCOSM i in.) umożliwiają przechowywanie, klasyfikowanie i udostępnianie online zbiorów ulubionych zakładek oraz własnych pisemnych adnotacji na stronach www i w dokumentach elektronicznych (komentarzy, tagów, podkreśleń, „żółtych karteczek” itp.). Pozwalają też, dzięki udostępnieniu platformy online i opcji tworzenia grup, na realizację różnych wspólnych projektów związanych głównie z pracą nad tekstem.

Przedstawiono założenia opracowanego na Wydziale Bibliotekarstwa i Informacji Uniwersytetu Dublińskiego w latach 2007-2011 wirtualnego środowiska badawczego OJAX++. Wirtualne środowiska badawcze (Virtual Research Environment – VRE) to rozwiązania informatyczne (zestawy programów i usług sieciowych) ułatwiające wspólną pracę badawczą rozproszonym zespołom. VRE umożliwiają sprawną komunikację między uczestnikami projektu, wspólny dostęp do danych, oprogramowania i infrastruktury naukowej, ułatwiają zarządzenie projektami oraz umożliwiają współpracę przy analizie danych, adnotowaniu źródeł, pisaniu publikacji etc.

Dzielenie się wiedzą odbywa się zwykle w obrębie określonych grup, a w wyniku rozwoju technologicznego — również w wirtualnych społecznościach (WS). W artykule przestawiono badanie, którego celem było zrozumienie, w jaki sposób nowatorskie aplikacje sieciowe wspomagają budowanie relacji i dzielenie się wiedzą w obrębie WS, a tym samym, jak przyczyniają się do ich rozwoju.

Wg danych Internet Word Stats, Azja przoduje na świecie pod względem liczby użytkowników Internetu – mieszkańcy tego kontynentu stanowią 44% całej światowej populacji internautów. W artykule przedstawiono wyniki badania sprawdzającego zakres sieciowych usług świadczonych tej grupie przez azjatyckie biblioteki narodowe (BN). Przeanalizowano w tym celu zawartość stron 23 narodowych książnic państw Azji, dostępnych w języku angielskim i udostępniających serwisy online przeznaczone dla posługujących się nim osób. Omówiono też wyniki podobnych badań dotyczących BN z innych regionów.

W ostatnich latach, w Japonii, powstało spontanicznie wiele nieformalnych, międzyorganizacyjnych zrzeszeń skupiających młodych, zainteresowanych swoim rozwojem zawodowym bibliotekarzy, wykorzystujących we wzajemnej komunikacji sieciowe narzędzia i serwisy typu Google Groups, Wiki, Skype czy Twitter. Kilka z tych sieci, funkcjonujących początkowo jako lokalne grupy, przemieniło się szybko w ogólnokrajowe organizacje, takie jak U40 Future Librarian, Lifo, czy Code4Lib Japan (japońska sekcja społeczności Code4Lib). W przeciwieństwie do tradycyjnych stowarzyszeń bibliotecznych, nie mają one systemu członkostwa, hierarchicznej struktury i władz wykonawczych, a ich członkowie chętnie komunikują się i współpracują z innymi grupami zawodowymi. W artykule omówiono rolę tych społeczności z perspektywy profesjonalnego zarządzania wiedzą, sieci społecznych i kapitału społecznego oraz szans na przeobrażenie japońskiego bibliotekarstwa.

Międzynarodowa, wirtualna konferencja Biblioteka 2.011, zorganizowana z inicjatywy i pod przewodnictwem administratorów witryny społecznościowej Library 2.0 działającej w sieci Ning, przy wsparciu finansowym Szkoły Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej Uniwersytetu Stanowego San Jose, odbyła się online, w wielu strefach czasowych w listopadzie 2011. Przeprowadzono ją przy wykorzystaniu oprogramowania BlackBoard Collaborate, na stronie Library 2.0. Udział w konferencji był bezpłatny, okazała się też dużym sukcesem – zgłosiło się na nią 6 800 specjalistów z branży informacyjnej i bibliotecznej; łącznie na stronach 150 sesji wykładowych i paneli dyskusyjnych, w ciągu trzech dni trwania sympozjum, zalogowało się 9 tys. osób ze 153 krajów, a w jednej z kluczowych prezentacji uczestniczyło 425 osób.

Na Uniwersytecie Florydy (UF) serwis Facebook wykorzystywany jest od 2008 r. jako narzędzie wspierające prowadzenie zajęć online z metod wyszukiwania informacji w bibliotece, przeznaczonych dla studentów Honors Program (program dla uzdolnionej młodzieży).

Wyszukiwanie informacji (WI) w rosnącej liczbie danych z mikroblogów (platformy typu Twitter i in.) nie jest zadaniem prostym, jako ze metody organizowania i zapewniania dostępu do informacji z takich źródeł są nadal relatywnie nowe. W artykule dokonano przeglądu serwisów mikroblogerskich oraz omówiono ich specyfikę, a także zachowania użytkowników związane z ich wykorzystaniem, przedstawiono też problemy i wyzwania, z jakimi zmagają się naukowcy i twórcy systemów WI w takich środowiskach.

Włoskie środowisko biblioteczne rozpoczęło eksperymentowanie z blogami w 2005 r. W artykule przedstawiono wyniki badania przeprowadzonego między grudniem 2009 a lutym 2010 r. i mającego na celu określenie aktualnego stanu bibliotecznej blogosfery we Włoszech oraz sprawdzenie jak szybko biblioteki utrzymujące ten kanał komunikacji z użytkownikami reagują na przesyłane drogą elektroniczną prośby o proste informacje.

Artykuł dotyczący sposobów wykorzystania mediów społecznościowych i różnych technologii 2.0 w bibliotekach publicznych w celu modernizacji i rozszerzenia ich usług. Przedstawiono w nim wyniki analizy piśmiennictwa poświęconego wdrażaniu rozwiązań 2.0 w placówkach tego typu w krajach Zachodu. Odpowiednią literaturę dobrano po przeszukaniu baz LISA i EBSCO przy pomocy słów kluczowych „sieć 2.0”, „biblioteka 2.0” i „biblioteka publiczna 2.0”. W ramach badania dokonano też przeglądu zawartości stron www bibliotek będących pionierami w stosowaniu nowych aplikacji 2.0 (głównie instytucje ze Stanów Zjednoczonych, Kanady, Wielkiej Brytanii, Holandii, Australii i państw skandynawskich) (por. BABIN 2009/3/197, BABIN 2010/2/102, BABIN 2010/2/11).