Babin

Autorzy prezentują wyniki porównawczego badania 10 amerykańskich bibliotek akademickich i publicznych, analizującego podejście tych instytucji do zmian technologicznych, a zwłaszcza wpływ szybkiego rozwoju cyfrowych i elektronicznych zasobów na liczbę i tematykę pytań kierowanych do działów informacji naukowej (w tym kwerend o charakterze technicznym), charakter interakcji z użytkownikami, organizację pracy i ewolucję zakresu zadań i obowiązków bibliotekarzy informatoriów, a także rolę czynników instytucjonalnych w tym procesie.

Mimo, że trójwymiarowe środowisko wirtualne „Second Life” (SL) (zob. BABIN 2007/4/221; BABIN 2008/1/8; BABIN 2009/2/88; BABIN 2010/3/179; BABIN 2011/3/108) nie rozwija się aż tak dynamicznie jak np. Facebook, czy wiodące gry komputerowe, w 2009 r. uczestniczyło w nim 15 mln użytkowników, a obroty finansowe gry szacowano na 567 mln USD. Chociaż koncerny stopniowo zmniejszają swoje zainteresowanie tą aplikacją i nie zdobyła ona tak dużej liczby użytkowników jak np. wirtualny świat Habbo, nadal duże nadzieje wiąże się z jej rolą edukacyjną. W artykule omówiono rolę i specyfikę działalności bibliotek w świecie SL z perspektywy bibliotekarzy mających doświadczenie w eksperymentowaniu z pracą w światach wirtualnych.

Od czasu wynalezienia taśmy produkcyjnej, kierownicy i menedżerowie głowią się nad metodami pozwalającymi zapewnić i utrzymać przez dłuższy okres czasu wysoką jakość i wydajność mechanicznej, powtarzalnej pracy oraz odpowiedni poziom zaangażowania wykonujących ją pracowników. W artykule, na podstawie przeglądu literatury z zakresu zarządzania oraz bogatego doświadczenia na stanowiskach kierowniczych jednego ze współautorów tekstu, omówiono ryzyko i psychologiczne obciążenia związane z koniecznością powtarzania ciągle tych samych, rutynowych czynności oraz możliwe sposoby motywowania bibliotekarzy zatrudnionych na stanowiskach wymagających realizacji nużących, powtarzalnych zadań (układanie książek na półkach, wypożyczenia, wprowadzanie danych, korekta rekordów i inne tego typu funkcje). Przedstawiono też listę praktycznych zaleceń w tym zakresie.

Omówiono wyniki analizy ofert pracy w bibliotecznych działach książki rzadkiej i rękopisów, zamieszczonych w odpowiednich źródłach fachowych (w formie elektronicznej i drukowanej) od 01.01.2004 do 31.12. 2009, adresowanych do absolwentów uczelni bibliotekarskich, którzy ukończyli studia nie dawniej niż rok przed zamieszczeniem anonsu. Zebrane na tej podstawie dane przetworzono przy użyciu specjalnego oprogramowania komputerowego. W celu ustalenia pożądanych umiejętności i zakresu przyszłych obowiązków kandydatów do pracy zestawiono wykaz słów kluczowych występujących w anonsach.

W 2008 r. Ministerstwo Edukacji, Rekreacji i Sportu Kanady wydało rozporządzenie zalecające zatrudnianie w radach szkolnych (w jęz. francuskim commission scolaire, ang. school board) profesjonalnych bibliotekarzy. Rady szkolne to okręgowe organizacje oświatowo-kulturalne, m.in. nadzorujące szkoły, tworzone wg kryteriów językowych i administracyjnych. To postanowienie miało ogromne znaczenie dla podniesienia prestiżu zawodowego bibliotekarzy szkolnych. Przyjęto, że posady w radach szkolnych otrzyma co roku 10 bibliotekarzy. Decyzja ministerstwa świadczy o docenianiu przez rząd informacji elektronicznej i czytelnictwa oraz akceptacji przez władze nowoczesnej koncepcji nauczania zakładającej ścisłą współpracę uczestników tego procesu w szkole i poza nią. Za organizację szkolnego środowiska stymulującego rozwój umysłowy, kulturalny, emocjonalny i społeczny uczniów mają teraz w znacznym stopniu odpowiadać bibliotekarze. W artykule, pisanym z perspektywy realizacji ministerialnego rozporządzenia w prowincji Quebec, przedstawiono nową misję bibliotek i  zadania z nią związane, a także założenia zespołowej pracy i omówiono pola współdziałania nauczycieli, dyrekcji, obsługi technicznej, uczniów, rodziców i bibliotekarzy.

Bibliotekoznawstwo i informacja naukowa (BIN) to stale ewoluujące i poszerzające swój zakres dziedziny, co obliguje specjalistów bibliotecznych do szukania możliwości ciągłego dokształcania się i zdobywania nowych kompetencji zawodowych, by móc dotrzymać kroku nie tylko szybko rozwijającej się technologii ale też coraz bardziej złożonym potrzebom informacyjnym swoich użytkowników – dyplom BIN staje się w obecnych czasach nie końcem nauki, lecz dopiero początkiem edukacji bibliotekarza. W artykule podjęto próbę opisania zmieniającego się charakteru BIN i zmian dotyczących roli nauczania tej dyscypliny, przedstawiono również możliwości poszerzania wiedzy i podnoszenia specjalistycznych kwalifikacji przy pomocy narzędzi i technologii sieci 2.0.

Autor kieruje Działem Egzemplarza Obowiązkowego Dokumentów Elektronicznych w Bibliotece Narodowej Francji, a od 2007 jest członkiem zarządu Międzynarodowego Konsorcjum Archiwizacji Internetu (IIPC). Problem archiwizacji zasobów internetowych jest nie tylko wyzwaniem technicznym, ale także problemem politycznym. Dotychczasowy podział odpowiedzialności za zachowanie światowego dorobku kulturowego był oparty o sieci bibliotek narodowych archiwizujących dokumenty według podziału terytorialnego, narodowego i językowego. W przypadku zasobów powstałych w sieci taki podział nie odpowiada skomplikowanej naturze dokumentów internetowych. Sieć www należąca do całego świata staje się podstawowym źródłem pamięci zbiorowej XXI wieku. Bez współpracy i podziału zadań na poziomie międzynarodowym nie uda się pojedynczym krajom skutecznie ocalić od zapomnienia zasoby wiedzy online.

Karta Bibliotek to dokument opracowany we Francji w roku 1991 przez Wyższą Radę ds. Bibliotek (Conseil supérieur des bibliothèques) – organ opiniodawczy działający w latach 1989-2006. Przez dwadzieścia lat Karta była rodzajem kodeksu określającego misję i kierunki rozwoju francuskich bibliotek, stanowiąc punkt odniesienia w statutach bibliotek, strategiach rozwoju bibliotekarstwa i raportach oceniających stan lokalnego bibliotekarstwa. Autor artykułu, pracownik naukowy Uniwersytetu w Nancy specjalizujący się w badaniach użytkowników bibliotek, rozważa czy Karta jest nadal aktualna.

Autorka przedstawia dokonujące się w ostatnich latach zmiany w organizacji współpracy fińskich bibliotek. Instytucje te były zawsze przykładem efektywnej kooperacji. Od lat 70. biblioteki uniwersyteckie realizują wspólnie zadania związane z katalogowaniem zbiorów i komputeryzacją, a na początku lat 90. utworzyły sieciowy system bibliotek Linnea obejmujący też niektóre biblioteki naukowe. Na początku pierwszej dekady XXI w. wszystkie kategorie bibliotek: akademickie, publiczne, specjalne, należały do konsorcjów i ciał doradczych. Sieci bibliotek są dobrze zorganizowane: posiadają struktury administracyjne (biuro, personel, środki finansowe) zarządzające wspólnymi przedsięwzięciami.

W Stanach Zjednoczonych nie milkną protesty związane z obcinaniem dotacji dla bibliotek i związanym z tym ograniczaniem dostępności ich usług, postulaty bibliotekarzy i użytkowników nie zawsze są jednak w stanie przebić się do masowych mediów i wzbudzić pożądane reakcje decydentów, przydatne są więc nowe, kreatywne i skuteczne metody nagłaśniania trudnej sytuacji finansowej tych instytucji i społecznych konsekwencji rządowych oszczędności podejmowanych kosztem sektora publicznego. W artykule przedstawiono wskazówki i zalecenia dotyczące efektywnych strategii szukania wsparcia dla postulatów bibliotek oraz mobilizacji i aktywizacji w tym celu lokalnych społeczności.