Babin

Ministerstwo Kultury i Komunikacji Quebécu (MCC – Le Ministère de la Culture et des Communications du Quebéc) rozpoczęło w 2001 roku realizację programu tworzenia i rozbudowy infrastruktury umożliwiającej kulturalny rozwój regionu. W jego ramach m.in. zaplanowano budowę nowych siedzib bibliotek publicznych oraz powiększenie i renowację istniejących budynków bibliotecznych oraz unowocześnienie ich wyposażenia. W artykule przedstawiono uzyskane wyniki dotyczące bibliotek autonomicznych i ich filii oraz bibliotek zrzeszonych w regionalnych centrach usług bibliotecznych CRSBP (Les centres régionaux de services aux bibliothèques publiques).

Powracającym tematem dyskusji w piśmiennictwie bibliotekoznawczym krajów wysoko rozwiniętych gospodarczo jest zmieniająca się rola bibliotek publicznych. Z historycznej perspektywy, idea publicznych systemów bibliotecznych rozwijała się wraz z powstawaniem współczesnych zachodnich społeczeństw, a te ostatnie uległy w ciągu ostatnich 30 lat gwałtownym przeobrażeniom w związku z szybką ekspansją technologii informacyjno-komunikacyjnych, przemianami politycznymi i ekonomicznymi oraz procesami globalizacji. Doprowadziły one do powstania nowych metod pracy, nowych obowiązków i nowych obszarów działania dla tych instytucji oraz nowych wymagań ze strony użytkowników. W artykule, będącym częścią większego projektu badawczego analizującego oczekiwania lokalnych polityków wobec bibliotek publicznych, przybliżono sposób postrzegania tych oczekiwań przez dyrektorów szwedzkich książnic. W szczególności, celem autorki było sprawdzenie sytuacji bibliotek publicznych w Szwecji, określenie czynników, które wg badanej grupy, mogą stanowić zagrożenie dla przyszłości zarządzanych przez nich instytucji i podważać zasadność ich istnienia, oraz przedyskutowanie konsekwencji tych zagrożeń dla przyszłości sektora bibliotecznego.

W artykule omówiono zagadnienia związane z cyfryzacją zasobów Miejskiej Biblioteki Wiednia (Biblioteki Wiedeńskiej w Ratuszu) i budową cyfrowego repozytorium udostępniającego materiały powiązane z historia i kulturą austriackiej stolicy. Przedstawiono m.in. początki jej powstania, rozwój, stosowane kryteria, procedury oraz różne aspekty digitalizacji i obecny stan prac.

Zdolność rozpoznawania i kontrolowania własnych i cudzych emocji oraz właściwej oceny emocjonalnego wydźwięku określonych sytuacji to kluczowe czynniki warunkujące sukces w miejscu pracy, również w przypadku bibliotekarzy akademickich. Mimo to, w środowisku tym ceni się nadal znacznie wyżej intelekt niż uzdolnienia interpersonalne, zdarza się też często, że wykształconym ludziom z wysokim ilorazem IQ i bardzo dobrze rozwiniętymi zdolnościami analitycznymi, brakuje równie zaawansowanych umiejętności odczytywania i właściwego reagowania na bodźce emocjonalne. Wpływa to negatywnie na atmosferę i efektywność pracy, prowadzi do nieporozumień, konfliktów i błędów komunikacji, utrudnia znacząco współdziałanie w grupie, utrzymywanie zdrowych zawodowych relacji i podejmowanie właściwych decyzji. Sprawia też, że ludzkie interakcje w miejscach kojarzonych w wiedzą i rozumem mogą wyglądać bardzo głupio. Artykuł poświęcono omówieniu różnych aspektów inteligencji emocjonalnej (IE) w kontekście bibliotek szkół wyższych i skutecznego zarządzania tymi instytucjami, oraz wartości kompetencji związanych z IE dla osób pełniących funkcje kierownicze.

W artykule przedstawiono doświadczenia związane z przygotowaniami do przyjęcia nowych, międzynarodowych przepisów katalogowania – Resource Description and Access (RDA) w Bibliotece Narodowej Szkocji (BNS), koncentrując się na wykorzystaniu tego standardu przy tworzeniu kartotek wzorcowych oraz omówieniu procesów ewaluacji nowych zasad opisu zasobów i przygotowania pracowników do pracy w tym modelu. Przybliżono również przyjęte w BNS zasady i procedury katalogowania, aktualny stan adaptacji RDA, czynniki opóźniające jego wdrożenie oraz proces sukcesywnego szkolenia personelu biblioteki i dalsze plany w tym zakresie.

Popularność technologii 2,0 sprawiła, że są powszechnie wykorzystywane w bibliotekach jako narzędzia komunikacyjno-marketingowe, coraz więcej bibliotekarzy używa ich też do kontaktów ze współpracownikami, w literaturze przedmiotu znaleźć można jednak niewiele prac analizujących wpływ mediów społecznościowych na relacje w tej grupie zawodowej. W artykule przybliżono poglądy bibliotekarzy na wykorzystywanie serwisów społecznościowych w pracy, zebrane w trakcie badania mającego na celu ustalenie ich praktyk w tym zakresie.

W każdej bibliotece tworzy się unikalna kultura, będąca wypadkową obowiązujących tam zasad, panującej atmosfery i międzyludzkich interakcji, a zrozumienie jej specyfiki pomaga w kształtowaniu dobrych relacji z użytkownikami i wysokiej jakości obsługi. Każda biblioteka ma też własne, humorystyczne lub bardziej poważne listy typów bibliotecznych klientów, a klasyfikacje te mają ułatwić bibliotekarzom radzenie sobie z oczekiwaniami odbiorców i lepsze dopasowywanie usług do ich indywidualnych potrzeb. W artykule, na podstawie przeglądu literatury przedmiotu oraz doświadczeń autora związanych z nocną pracą w informatorium biblioteki akademickiej, omówiono metody budowania długotrwałych, spersonalizowanych relacji ze stałymi klientami oraz zastosowania typologii osobowości do podnoszenia efektywności oferowanych serwisów i doboru pracowników obdarzonych empatią oraz odpowiednimi umiejętnościami komunikacyjnymi i interpersonalnymi.

Appeal – główne pojęcie analizowane w artykule, trudno kontekście promocji czytelnictwa przetłumaczyć jednoznacznie na język polski. Autorka definiuje je jako zdolność wywołania zainteresowania czytaniem, skutecznego zachęcania do lektury, siłę budzenia trwałej pasji czytelniczej, czyli – w uproszczeniu, jako urok i powab czytania. W dotychczasowej literaturze przedmiotu koncentrowano się głównie na książce, tzn. uwagę studentów bibliotekoznawstwa, bibliotekarzy, nauczycieli i osób zajmujących się doradztwem czytelniczym kierowano na wartości, treści, charakterystykę i kategoryzację lektur (tematykę, adres czytelniczy, gatunki literackie, autorów, serie, wydawców itp.) oraz wyszukiwanie o nich informacji, a appeal rozumiano jako elementy i cechy książki do których może odwoływać się czytelnik, i z którymi może się utożsamiać.

W większości krajów na świecie, jedną z głównych misji bibliotek narodowych (BN) jest wieczyste archiwizowanie piśmiennictwa narodowego w formie drukowanej. Na przestrzeni lat, zobowiązania te rozszerzono o gromadzenie i zachowywanie publikacji w innych formatach, w tym nagrań dźwiękowych, fotografii, filmów oraz (w części państw) nagrań radiowych i telewizyjnych. W latach 90. ubiegłego wieku, BN zaczęły także zaliczać do spuścizny narodowej różnego typu dzieła i prace twórcze publikowane w Internecie. Autorki postanowiły sprawdzić, jak poszczególne instytucje definiują swoje podstawowe, tradycyjne zasoby, a jak kolekcje darmowych stron internetowych, i w jakim zakresie stosują ogólne zasady gromadzenia materiałów bibliotecznych przy tworzeniu narodowego archiwum sieci www.

Przyszłość książek i bibliotek jest przedmiotem wielu spekulacji i debat, i postrzegana jest z wielu różnych perspektyw. O zastanowienie się nad ich rolą i scenariuszami rozwoju z punktu widzenia projektanta poproszono grupę studentów architektury, kończących studia pierwszego stopnia na jednej z uczelni w Wielkiej Brytanii. Postawiono przed nimi zadanie zaprojektowania „repozytorium książek” celowo unikając w nazwie i opisie projektu słowa „biblioteka”, które mogłoby ograniczać podejście do zadania. Zachęcono studentów do podejścia do książki jako pojedynczego obiektu i części zbioru, a także do rozważenia relacji łączących książkę i czytelnika, książkę i repozytorium oraz repozytorium i miasto. Jako lokalizację projektu wskazano centrum Liverpoolu, niektórzy uczestnicy zaproponowali jednak inne miejsca. W przedsięwzięciu wzięło udział jedenaścioro studentów (trzy kobiety, ośmiu mężczyzn). W artykule omówiono ich 7 wybranych prac.